REPORTAGE Woede en onbegrip over miljoen voor nieuw verenigingsgebouw op Galgeriet
Het nieuws over de komst van een multifunctioneel verenigingsgebouw in Monnickendam, waarvoor de gemeente Waterland een miljoen euro wil uittrekken, is slecht gevallen in Ilpendam en Marken. „Opnieuw gaat er veel geld naar zo’n voorziening in Monnickendam, terwijl we het in de kleinere kernen al jaren zonder overheidssteun moeten doen. Dat steekt”, zeggen dorpshuisbestuurders.
Die andere kernen houden met allerlei kunstgrepen hun soms verouderde panden, zoals dorpshuizen, in stand
Richard de Weijze
Ilpendam/Marken Richard de Weijze en Fred Meiring, voorzitters van respectievelijk dorpshuis Het Trefpunt op Marken en het Dorpshuis Ilpendam, vielen bijna van hun stoel bij het lezen van een artikel in deze krant afgelopen woensdag over de komst van een nieuw multifunctioneel centrum op het Galgeriet in Monnickendam. De gemeente is van plan daar bijna een miljoen euro voor uit te trekken. Het gebouw moet het nieuwe onderkomen worden van muziekvereniging Olympia-Con Brio, maar moet daarnaast plaats bieden aan allerlei andere verenigingen en instellingen voor maatschappelijke en culturele activiteiten.
’Krankzinnig’
De Weijze plaatste een afbeelding van het krantenartikel op Twitter en voor zijn commentaar had hij maar één woord nodig: ’Krankzinnig’. „Begrijp me niet verkeerd”, zegt hij in een toelichting. „Ik snap heel goed dat de muziekvereniging in Monnickendam een nieuwe plek nodig heeft, omdat ze hun huidige onderkomen op het Galgeriet moeten verlaten vanwege de woningbouwplannen daar. Het is logisch dat ze dan tegen de gemeente zegt: zorg voor een nieuwe plek. Dat zou ik ook gezegd hebben in die situatie en ik misgun het die vereniging ook absoluut niet. Maar als je dan het bedrag ziet wat daarmee gemoeid is, in relatie tot het feit dat we in de kleinere kernen de dorpshuizen al jaren zonder overheidssteun in stand moeten zien te houden, dan denk je: wat gebeurt hier nou?”
Meiring denkt er net zo over. Beide mannen verwijzen naar een pleidooi dat ze een klein jaar geleden hielden tegenover de lokale politiek van Waterland, onder meer via deze krant. Ze hekelden het feit dat sociaal-cultureel centrum De Bolder in Monnickendam jaarlijks tonnen subsidie ontvangt terwijl de dorpshuizen in de andere kernen, waar veel vergelijkbare activiteiten plaatsvinden, geen enkele overheidssteun ontvangen en de grootste moeite hebben om het hoofd boven water te houden. „Wij zijn eigenlijk ook gewoon sociaal-culturele centra met een ongelofelijk belangrijke maatschappelijke functie”, zeiden de voorzitters toen. „Als je dan ziet dat De Bolder in Monnickendam tonnen gemeentesubsidie krijgt en wij helemaal niks, dan zit er iets scheef.”
Coalitieakkoord
Het pleidooi om de verdeling van overheidsgeld eens tegen het licht te houden en te komen tot een herverdeling, was niet aan dovemansoren gericht. Zo leek het althans, want een paar maanden later werd er in het nieuwe coalitieakkoord tussen WaterlandNatuurlijk, GroenLinks, VVD en PvdA een passage over opgenomen. „De positie van de dorpshuizen en de relatie met De Bolder vergt een nadere oriëntatie. Meer samenwerking is nodig om ook in de kernen buiten Monnickendam tot een volwaardig sociaal-cultureel werk te kunnen komen en om tot een oplossing te kunnen komen voor de financiële problematiek van een aantal dorpshuizen.”
Decentraliseren
Dat heeft voor het dorpshuis in Ilpendam wat vruchten afgeworpen, maar niet iets dat echt zoden aan de dijk zet, zegt Meiring. „We tekenen binnenkort een overeenkomst met de gemeente die ruimte in het dorpshuis gaat huren voor een wmo-loket en een loket voor jeugd en welzijn. Dat levert 2.250 euro per maand op. Daaruit leid ik af dat het ambtenarenapparaat de opdracht heeft gekregen om te kijken of ze zaken kunnen decentraliseren. Maar het bedrag dat het oplevert is een druppel op een gloeiende plaat en valt in het niet bij de tonnen die elk jaar naar De Bolder gaan en de investering die nodig is voor het nieuwe gebouw op het Galgeriet. Toen ik daarover las in de krant, viel ik toch weer van mijn stoel van verbazing.”
De voorzitters zeggen niet te begrijpen waarom toch nog steeds vrijwel al het geld voor sociaal en cultureel werk ’in Monnickendam blijft hangen’, zoals Meiring het omschrijft. Dat onbegrip leidde tot een ronduit cynische reactie van De Weijze op sociale media: „Waanzin. En wat een minachting voor de andere kernen buiten Monnickendam. (Zouden ze in het gemeentehuis weten dat die er überhaupt zijn?) Want die andere kernen houden met allerlei kunstgrepen hun soms verouderde panden, zoals dorpshuizen, in stand. Zonder ook maar een fatsoenlijke cent hulp van de gemeente. En wat gebeurt er hier? Op kosten van de burger (ja nu moet wel heel Waterland natuurlijk even meebetalen) stampen we straks een nieuw gebouw uit de grond en uiteraard gebeurt dat in Monnickendam. Ik gun iedereen de wereld hoor, maar tot zover de gedachte dat de gemeente er voor heel Waterland zou zijn. ’Zijn we er toch weer ingetrapt’ zou een oud-voetbalverslaggever zeggen.”
’Bijzonder raar’
Meiring deelt de gevoelens van De Weijze volledig: „Het is bijzonder raar. En het doet geen recht aan de houding die er was bij de politiek naar aanleiding van ons pleidooi van bijna een jaar geleden, die ook doorklonk in het coalitieakkoord. Wat mij betreft zullen we onze visie gezamenlijk nogmaals duidelijk naar voren brengen bij de gemeente. Mogelijk betrekken we daar nog andere dorpshuizen bij. We blijven aandringen op een heroriëntatie op hoe het geld verdeeld wordt.”